Η Τζουτζουκιά

Την πίπα μου καπνίζω και το μέλλον ατενίζω,
Πικρές όνειρα χαρές και πληθώρα τζουτζουκές,
Μικρές μεγάλες λίγες πολλές παντού υπάρχουν τζουτζουκές,
Είπα είπες,
βγήκα βρήκες,
κάπνισα έφαγα ήπια ποτά,
άκουσα τα ίδια τραγούδια δύο φορές μετά τις τέσσερις το βράδυ,
Μα πουθενά δεν ένιωσα τόσο καλά τόσο ήσυχα τόσο απαλά τόσο ρόδινα τόσο αληθινά όσο εκεί κοντά στα πρόθυρα στα πεταχτά στα ανύποπτα στα σιωπηλά στα σπάργανα μίας τζουτζουκιας.
Οι φίλοι μου, μου το είχαν πει,
πρόσεχε η τζουτζουκια που θα σε βρει,
μην σε αναπάντεχη στιγμή σου έρθει και σου προσγειωθεί,
στο κεφάλι σου ή αλλού για αλλού.
Μα και εκείνη καρτερεί για να τζουτζουκο-εκπληρωθείκαι,
να αρχινήσει από την αρχή τον κύκλο της,
δεν ξέρει όμως πως εγώ στον κόρφο μου έχω βρομερό αέριο βιολογικό,
πολεμικό και επαναστατικό και αντι-τζουτζουκιακό με το οποίο απαντώ και έτσι μπορώ και έτσι τολμώ το βράδυ αυτό το φοβερό ήσυχος πια να κοιμηθώ!!!

Αφιερωμένο σε όλους και σε όλες όσες νιώθουν τζουτζουκοι και τζουτζουκες αντίστοιχα.