Από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα

Από την πόλη έρχεσαι μικρό μου πιτσουνάκι,
και να σταθείς στο διάβα σου δεν μπορείς ούτε λιγάκι.
Βιάζεσαι τρέχεις εδώ και εκεί,
δεν δίνεις σημασία,
και τους περαστικούς ρωτάς που πέφτει η Ανδαλουσία.
Στην όψη σου όλοι βλέπουνε άγχος και αγωνία,
μα ο προορισμός σου βρίσκετε μακριά ως την Παταγωνία.
Διαλέγεις τις φιλίες σου χωρίς να το σκεφτείς,
και ξέχασες να φοβηθείς μήπως απογοητευτείς.
Δεν πιάνεσαι από πουθενά και κάνεις σε όλους εντύπωση,
μα τελικά σου άξιζε μια ασπρόμαυρη εκτύπωση.
Το χρώμα αν και θα το ήθελες σου έχει ξεθωριάσει
και αλλού πήγε και χώθικε εκεί που βρίκε δράση.
Γιατί και αν κάποτε τυφλός ήμουνα και έκανα λάθη
το φώς ήρθε και μου έδωσε ζωντάνια στο σκοτάδι...

11/2007

Το υποσύνολο της περπατημένης αρκούδας

Το κάμπριο δεν το έπλυνε η νόθη πεθερά της
και το μαλή της έβαψε στα κρύα τα νερά της,
μηγοσκωτόστρες άπειρες εκεί ψηλά θωρούνε
και το σκυλί της πέρδικας στην μάπα κατουρούνε,
εφτά σταφύλια τράβηξαν πιστόλι στην γιαγιά τους
και κείνη τους απάντησε να πιούνε στην υγειά τους,
βγάλαν τον τρύπιο μπετατζή απάνω στην ραχούλα
Και κείνος εμαστίγωνε ψιλή την κουβεντούλα,
τώρα που ήρθε ο μικρός ο τσουτσουνομπεγλέρης
γράψανε οι κολυμβητές στην όχθη της βερνιέρης,
του καφασιού οι πρόστυχες τετράγωνες μπριζόλες
καβάτζα σπρόξανε λεφτά τις δύσκολες τις ώρες,
και της μελιτζανιάς κολωτρυπίδας ο μάυρος πέπλος
εστόλιζε του έρωτα το ωμέγα.

5/2006

Kokkines pleksoudes

Kokkines pleksoudes prasines pleksoudes kitrines pleksoudes polles pleksoudes
kokkinoi kondores prasinoi kondores kitrinoi kondores poloi kondoresta
eipa ola afta kai skeftika pos einai krima
to bios kai o kokobios na ta pigenoun prima
satiroi kai tripokaridoi enotheitekai thn andalousia fantasiotheite
to mertiko sas einai adio kai to myalo sas misoadio
soupes moupes kai alles toufes
einai tou melontos oi troufes
ftiaxno poihma apo kremidia
kai to louzomai sta fridia
trexoun kastores sto kima
kai oi pastores psaxnoun thima
trigirizo kai liknizo
ths pentamorfhs to bizo
kai tou peplou mou o aeras
einai ths kardias to teras
ftano erxomai gemizo
kai to mono pou myrizo
einai ths folias to grizo
to maxeri to nysteri tou poihmatos to xeri pou bastaei boulokeri
gia na fraksei to karteri

12/2007

Η Τζουτζουκιά

Την πίπα μου καπνίζω και το μέλλον ατενίζω,
Πικρές όνειρα χαρές και πληθώρα τζουτζουκές,
Μικρές μεγάλες λίγες πολλές παντού υπάρχουν τζουτζουκές,
Είπα είπες,
βγήκα βρήκες,
κάπνισα έφαγα ήπια ποτά,
άκουσα τα ίδια τραγούδια δύο φορές μετά τις τέσσερις το βράδυ,
Μα πουθενά δεν ένιωσα τόσο καλά τόσο ήσυχα τόσο απαλά τόσο ρόδινα τόσο αληθινά όσο εκεί κοντά στα πρόθυρα στα πεταχτά στα ανύποπτα στα σιωπηλά στα σπάργανα μίας τζουτζουκιας.
Οι φίλοι μου, μου το είχαν πει,
πρόσεχε η τζουτζουκια που θα σε βρει,
μην σε αναπάντεχη στιγμή σου έρθει και σου προσγειωθεί,
στο κεφάλι σου ή αλλού για αλλού.
Μα και εκείνη καρτερεί για να τζουτζουκο-εκπληρωθείκαι,
να αρχινήσει από την αρχή τον κύκλο της,
δεν ξέρει όμως πως εγώ στον κόρφο μου έχω βρομερό αέριο βιολογικό,
πολεμικό και επαναστατικό και αντι-τζουτζουκιακό με το οποίο απαντώ και έτσι μπορώ και έτσι τολμώ το βράδυ αυτό το φοβερό ήσυχος πια να κοιμηθώ!!!

Αφιερωμένο σε όλους και σε όλες όσες νιώθουν τζουτζουκοι και τζουτζουκες αντίστοιχα.